Hit the road

Zondag  de hele dag gereden richting het westen.  Een kleine 500 mijl (bijna 800 km). Aangezien we met de camper niet door Death Valley mogen vanwege de extreme hitte aldaar en we niet dezelfde weg via Las Vegas terug  willen rijden, zijn we via Area 51 gereden. Dus eerst via Cedar City de grens met Nevada over door een bijzonder verlaten gebied met lange rechte wegen, zonder benzinestation... Dus voor de zekerheid een groot deel zonder airco gereden, zodat we het einde van deze verlaten weg konden halen. Onderweg veel vee gezien, met name runderen maar ook wat paarden. Je blijft je verbazen over de grootsheid hier. Wat een ruimte.  

Bij het gehuchtje Rachel even gestopt bij Little AleInn. Het gerucht gaat dat het Amerikaanse leger in dit gebied een vliegende schotel zou bewaren die in 1947 zou zijn gecrasht in New Mexico, samen met het stoffelijke overschot van de buitenaardse wezens aan boord. De Little AleInn is helemaal ingericht met foto’s van vliegende schotels, alienpoppen, teksten e.d. Op de deur staat: “ Earthlings welcome”. De highway hier heet dan ook de Extra Terrestrial (ET) Highway.

In Tonapah gestopt voor de nacht. We hebben gekampeerd achter het casino. Het was eigenlijk gewoon een parkeerplaats voor campers en vrachtwagens. Maar dan met electriciteits- en watervoorziening. Maar in ieder geval een officiële plek. (Ja, mama Joosje Nugteren we hebben goed naar u geluisterd en zijn niet zomaar langs de kant van de weg gaan staan!!) En hier waar ze de slogan voeren ‘in the Middle of Everywhere’, hadden we een kampeerplek naast een Nederlands gezin!! Aangezien de omgeving hier niet echt gezellig is, hebben we onze eigen drive-in bioscoop gecreëerd. Gordijn voor de voorruit, laptop op dashboard, Simone en Eveline op bestuurders- en passagiersstoel en Marcel en Heleen op het bankje. Lekker kop thee en koffie erbij en wat wil je nog meer. Voor degene die nieuwsgierig zijn naar welke film we gezien hebben “Intouchables”.

De tweede dag richting het westen hoeven we niet meer zoveel kilometers te rijden en maken we eerst een stop bij Mono Lake. Het is een van de oudste meren van Amerika (meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan). Er staan vreemd gevormde kalksteentorens (tufa’s) in het meer en op de oever. Er zijn hier opvallend veel kleine, zwarte vliegjes (alkali flies) waar je overigens geen last van hebt en heel veel vreemde vogels. En het wordt misschien eentonig, maar het was alweer prachtig. Op de weg naar Mono Lake kwamen we een onbekend verkeersbord tegen: dips next 11 miles. Dit bleken geen kleine dips te zijn, maar de weg veranderde in een achtbaan met diepe dalen. Waarbij de camper bijna gelanceerd werd. Al gillend en lachend hebben we deze achtbaan overleefd.

Als we langs de camping in Lee Vining rijden boeken we meteen een plek. Vervolgens richting Bodie. Dit is een verlaten goudzoekersstad, een zogenaamde ghost town. In de hoogtijdagen werd hier voor  14 miljoen dollar goud en zilver gevonden. Door teruglopende inkomsten, moeilijke weersomstandigheden (kou en sneeuw) en twee branden liepen  de bewonersaantallen terug en in 1940 verlieten de laatste inwoners Bodie. We zagen de laatste krant (Saturday Evening Post) nog liggen, deze was gedateerd op 21 september  In 1962 werd het een National Park.

Om hier te komen moesten we een stuk over een onverharde weg. Er bleken echter twee toegangswegen te zijn naar Bodie. Beide met stuk onverharde weg en laten wij nu net diegene hebben gekozen met het langste stuk onverharde, washboardachtige weg.  En je zou zeggen 11 mijl is niet zo heel ver. Nou, wij kunnen nu vertellen dit is h_ee^ee_ee^ee_eel ver. De camper met alles erop en eraan waaronder wij, werd door elkaar geschud. En toen ook de linkerbuitenspiegel los raakte, scheelde het niet veel of we waren onverrichter zake teruggekeerd.

Inmiddels zit de buitenspiegel weer vast dankzij een vriendelijke buurman met inbussleutel en hebben we Bodie uiteindelijk toch bereikt. Het is heel speciaal om te beseffen dat alle nog bestaande huizen (5% van oorspronkelijke aantal) precies zo zijn blijven staan als sinds 1890.

Al met al weer een leuke dag gehad.

Have a good one!!

Heleen

p.s. Wegens de slechte internetverbinding komen foto's en nieuwe reisverhalen later. ;)